Biznesmeni Arben Frroku duhet të rigjykohet nga drejtësia shqiptare. Është ky vendimi i dt.4 shkurt marrë në Strasburg, gjykata eutopiane e të drejtave të njeriut.
Ndaj Frrokut rëndon dënimi me burg përjetë i dhënë nga apeli i ish krimeve të rënda.
Në shkallë të parë ai mori pafajsi, ndërsa nga ai moment u largua jashtë vendit.
Frroku sipas drejtësisë shqiptare u përfshi në organizimin dhe financimin e vrasjes së Dritan Lamaj ish shefit të policisë në kombinat.
Arben Frroku u dënua për vrasjen e kryekomisarit Dritan Lamaj, ngjarje e ndodhur më 24 shkurt 2013.
Më 29 qershor 2015, Gjykata e Apelit për Krime të Rënda pranoi kërkesën ankim të krimeve të rënda dhe e dënoi me burgim të përjetshëm.
Vendimi i Plotë në Shqip
Rasti Frroku kundër Shqipërisë
Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut (Seksioni i Tretë), duke u ulur si Komitet i përbërë nga: • Lətif Hüseynov, Kryetar, • Darian Pavli, • Úna Ní Raifeartaigh, gjyqtarë, • dhe Olga Chernishova, Zëvendës Regjistruese e Seksionit,Duke marrë parasysh: •
Kërkesën nr. 30658/18 kundër Republikës së Shqipërisë, të paraqitur në Gjykatë më 20 qershor 2018 nga shtetasi shqiptar, z. Arben Frroku, i lindur në vitin 1969, me adresë të panjohur, dhe i përfaqësuar nga avokati T. Prendi, që ushtron profesionin në Tiranë; • Vendimin për t’i njoftuar Qeverisë Shqiptare (“Qeveria”), të përfaqësuar nga ish-Agjentët z. A. Metani, znj. J. Mansaku dhe më pas nga z. O. Moçka, Avokati i Përgjithshëm i Shtetit; • Vërejtjet e palëve;Duke shqyrtuar në seancë private më 14 janar 2025,Shpall vendimin e mëposhtëm, i cili u miratua në atë datë:
OBJEKTI I ÇËSHTJESI. RRETHANAT E ÇËSHTJES
1. Çështja lidhet kryesisht me pretendimin për shkeljen e të drejtës së kërkuesit për një vendim të arsyetuar nga Gjykata Kushtetuese sipas nenit 6 § 1 të Konventës dhe të drejtave të tjera për një proces të rregullt ligjor.
2. Më 3 prill 2015, Gjykata e Krimeve të Rënda e shpalli të pafajshëm kërkuesin për akuzat e vrasjes dhe mbajtjes pa leje të armëve.
3. Më 29 qershor 2015, Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda rrëzoi vendimin dhe e shpalli fajtor kërkuesin për të dyja akuzat, duke e dënuar me burgim të përjetshëm në mungesë.
4. Më 24 korrik 2015, kërkuesi paraqiti rekurs në Gjykatën e Lartë, duke pretenduar se vendimi i Gjykatës së Apelit nuk ishte i arsyetuar dhe nuk mbështetej në prova. Ai argumentoi se kishte alibi për vrasjen dhe se prokuroria nuk kishte vërtetuar praninë e tij në vendin e ngjarjes, ndërsa provat që e përjashtonin nga përgjegjësia nuk ishin marrë në konsideratë.
5. Më 8 qershor 2017, Gjykata e Lartë e rrëzoi rekursin e tij pa e shqyrtuar në themel, duke argumentuar se nuk përmbante pretendime të pranueshme.
6. Më 10 korrik 2017, kërkuesi paraqiti një ankesë kushtetuese, duke ngritur si shqetësime mungesën e paanësisë së Gjykatës së Lartë për shkak të përfshirjes së mëparshme të disa gjyqtarëve në çështjen e tij, shkeljen e prezumimit të pafajësisë, cenimin e të drejtës për akses në gjykatë për shkak të mungesës së një seance gjyqësore, si dhe mungesën e arsyetimit të vendimit të Gjykatës së Lartë. Më 18 dhjetor 2017, ai parashtroi ankesa shtesë në Gjykatën Kushtetuese, duke kundërshtuar vendimin e Gjykatës së Apelit për mungesë të arsyetimit, mungesë të paanësisë, shkelje të aksesit në gjykatë dhe cenim të barazisë së armëve. 7. Më 24 prill 2018, Gjykata Kushtetuese, në një formacion prej gjashtë nga nëntë gjyqtarë, e rrëzoi ankesën kushtetuese me një shumicë votash katër kundër dy. Gjykata deklaroi se, sipas nenit 73(4) të Ligjit për Gjykatën Kushtetuese, një vendim kërkon pesë vota për t’u pranuar, dhe në mungesë të kësaj shumice, ankesa konsiderohet përfundimisht e rrëzuar. Vendimi përmbante vetëm rezultatin e votimit dhe një shënim me ndarjen e votave për secilin gjyqtar.II. LIGJI DHE PRAKTIKA KOMBËTARE E PËRKATËSE
8. Në çështjen Marini kundër Shqipërisë (nr. 3738/02, 18 dhjetor 2007), Gjykata kishte konstatuar se rrëzimi i një ankese kushtetuese për mungesë të shumicës së nevojshme të votave përbënte shkelje të së drejtës për një proces të rregullt ligjor. Më pas, Ligji nr. 99/2016 ndryshoi nenin 73(4), duke përcaktuar se ankesat individuale nuk mund të rrëzohen pa shqyrtim për shkak të mungesës së shumicës së votave, por vetëm me një vendim përfundimtar.
VLERËSIMI I GJYKATËSI. SHKELJA E NENIT 6 § 1 – E DREJTA PËR NJË VENDIM TË ARSYETUAR
9. Qeveria pretendoi se kërkuesi nuk kishte statusin e viktimës dhe se ankesa ishte abuzive, por pa paraqitur argumente të mëtejshme.
10. Gjykata rrëzoi kundërshtimet e Qeverisë dhe e shpalli ankesën të pranueshme.
11. Në çështjen Meli dhe Swinkles Family Brewers N.V. kundër Shqipërisë, Gjykata kishte konstatuar se mosdhënia e arsyeve për rrëzimin e ankesës përbënte shkelje të nenit 6 § 1.
12. Në këtë rast, Gjykata Kushtetuese nuk dha asnjë arsyetim për refuzimin e ankesës, përveç rezultatit të votimit.
13. Duke qenë se rrethanat janë të ngjashme me çështjen Meli dhe Swinkles, Gjykata konstatoi shkelje të nenit 6 § 1.II. SHKELJA E NENIT 6 § 1 – AKSESI NË GJYKATËN KUSHTETUESE
16. Kërkuesi pretendoi se rrëzimi përfundimtar i ankesës së tij nga Gjykata Kushtetuese cenoi të drejtën e tij për akses në drejtësi.
17. Gjykata konstatoi se vendimi ishte marrë pas një procesi të rregullt dhe se kërkuesi nuk ishte privuar nga një shqyrtim në themel.
18. Rrjedhimisht, Gjykata e shpalli këtë pretendim të papranueshëm.III. KËRKESA TË TJERA
21. Kërkuesi gjithashtu pretendoi shkelje të tjera lidhur me paanësinë e Gjykatës së Lartë dhe prezumimin e pafajësisë.
22. Gjykata vlerësoi se pas këtij vendimi, kërkuesi mund të kërkojë rihapjen e çështjes në Gjykatën Kushtetuese dhe rrjedhimisht nuk ishte e nevojshme të shqyrtohej më tej.
VENDIMI I GJYKATËS
1. Konstaton shkelje të nenit 6 § 1 për mungesën e një vendimi të arsyetuar.
2. Deklaron se kërkuesi mund të kërkojë rihapjen e procesit.
3. Rrëzon kërkesat për dëmshpërblim.Ky vendim u shpall më 4 shkurt 2025.Olga ChernishovaZëvendës Regjistruese
